Brief aan een mishandelaar
Het gaat de laatste dagen veel over je. Je zou flink huishouden. Juist nu. De stress qua werk en inkomen, het voortdurend op elkaars lip zitten, ze zouden het beest in je naar boven hebben gehaald. En de maatschappij maakt zich nu zorgen om de mensen – joúw partner en kinderen dus – die noodgedwongen met ‘dat beest’ zitten opgehokt.
IK HOOP DAT JE EVEN WILT LUISTEREN
Misschien heb je je hand al tot vuist gebald, staat het zweet je op het voorhoofd, spugen je ogen vuur en voel je die onstuitbare drang om je partner íets aan te doen. Om haar betaald te zetten voor wat ze je zojuist ook heeft aangedaan. Misschien was het iets wat ze zei, of juist niet zei, of die blik, wat maakt dat ze jouw klap of vernedering verdient.
Ik begrijp wat je doormaakt. Geloof me. En toch wil ik je vragen om te stoppen. Zet een stapje terug, ontspan je vuisten, sluit je ogen en haal een paar keer diep adem. Ik wil namelijk heel graag wat met je delen. Ik denk namelijk dat jij en ik niet veel van elkaar verschillen. Ik hoop dat je even wilt luisteren.
MENSEN OORDELEN SNEL
Ik begrijp dat het allemaal wat onwerkelijk aandoet. En misschien zelfs wat onrechtvaardig. Immers, men kent niet het hele verhaal. En waar er twee vechten hebben er twee schuld. Dat zeiden de agenten laatst nog, toen ze de boel kwamen sussen. Plus, ze is echt niet zo’n weerloos slachtoffer als iedereen denkt, ze heeft ook een aandeel in dit verhaal. Ze kan vreselijk dominant en minachtend zijn. Daarbij wéét ze gewoon dat ze je verbaal de baas is, ze lult je er telkens uit, en soms kan je er gewoon niet meer tegen. Geen man zou het volhouden. Je zou ze weleens willen zien, een paar dagen in jouw schoenen. Ja, je voelt je klein en machteloos. Man-onwaardig. En mensen oordelen veel te snel.
En daar heb je wel een punt. Mensen oordelen snel. Men weet niet dat er twee typen geweldgebruikers zijn, die je niet met elkaar kunt vergelijken. Namelijk de ‘psychopathische narcist’, die er alles aan doet om zijn partner onder de duim te houden en daarvoor geen middel schuwt: geld, aanzien, kinderen, vernederingen en geweld, en de ‘frustratiemepper’, die helemaal niet bezig is om zijn vrouw te domineren, maar vooral reageert uit machteloosheid. Uit emotionele pijn en frustratie. En het feit dat je mijn brief nog leest, vertelt me dat jij tot die tweede en overigens verreweg grootste groep behoort. Waarschijnlijk heeft niemand je ooit geleerd om op voor jezelf op te komen en laat je juist gemakkelijk over je heen lopen, totdat je naar het uiterste middel grijpt om het evenwicht te herstellen: je mannelijke oerkracht.
En toch word je met die kleine groep naarlingen over één kam geschoren. Al vanaf het moment dat duidelijk werd, dat het er bij jou thuis wel heel luidruchtig aan toe kon gaan, kijkt de buurt je met de nek aan. Ze komen niet naar je toe, om te vragen of het wel goed met jullie gaat, of ze iets voor jullie kunnen betekenen.. Nee, dat zou onbehoorlijk zijn. Goede Hollandse buren bemoeien zich immers niet met elkaars privéleven. Dat past niet in onze liberale volksaard. Liever zetten ze je categorisch weg als rotte appel, als beul van een naïeve vrouw, die zelf ook ‘veel beter had moeten weten’. Niemand die zich verdiept in jullie verhaal. Niemand die je een handje helpt om een beter mens te worden. Zéker nu niet, in tijden van corona, waarin Social distancing tot formeel beleid is opgewaardeerd.
Maar weet je, wat niemand zich realiseert, is dat juist die ‘social distancing’ je heeft gemaakt tot wie je nu bent. Want ook als kind hoefde je waarschijnlijk niet te rekenen op de warme en deskundige betrokkenheid van je omgeving, toen het thuis niet goed ging of zelfs onveilig was. Niets in de maatschappij heeft je leren omgaan met de wonden die je toen hebt opgedaan. Met de pijn van verwaarlozing, miskenning of geweld. Integendeel, scholen en sportverenigingen leerden je als man om sterk, zelfstandig en succesvol te zijn. En nu zit je thuis met wonden die je nooit hebt kunnen helen. Sterker nog, waarschijnlijk rijt de crisis ze enkel verder open. Diep van binnen voel je je weer net zo zwak, afhankelijk of machteloos als toen. En die ‘denigrerende’ blik van je vrouw zojuist, het werd je gewoon teveel.
Heb lief als nooit tevoren
Theatershow
Dichterbij
IK WIL JE GRAAG HELPEN. NU.
Het is allemaal heel logisch. Ik ken ‘het’ en met mij nog miljoenen, zo niet miljarden, andere mannen. Ik hoop met heel mijn hart dat je je wat meer begrepen voelt. Ik wil je graag helpen. Nu.
Weet je, je woede mag er zijn. Het is een kant van je die een plek verdient. Maar dat is níet op de kaak of ziel van je partner. Wat je op dít moment nodig hebt is de kracht om weg te lopen. Ik wil je vragen nu drie korte krachtzinnen uit te spreken. Ik doe met je mee. Oke, daar gaan we: ‘Ik kan het’, ‘ik heb mezelf in de hand’, ‘Ik ben sterker dan mijn woede’. We gaan de zinnen herhalen, als een mantra. Voel je de cadans. Loop nu de kamer uit en ontlaadt. Beuk een aantal keer tegen je matras, je kussen, je boksbal of wat dan ook. Haal gedurende zeven seconde diep adem door je neus, houd vijf seconden vast en adem dan langzaam weer uit door de gesperde lippen van je mond. Herhaal dit totdat je voelt dat je rustiger wordt. De kans is groot dat het zelfs wat licht wordt in je hoofd. Dat is mooi!
Keer nu terug naar de pijnscheut die je voelde en je handen tot vuisten deed ballen. Die pijn is niet nieuw voor je. Het is een oud gevoel dat ergens is ontstaan toen je je machteloos, bang, eenzaam of verdrietig voelde. En sindsdien heb je er alles aan gedaan om je nóóit meer zo te hoeven voelen, door juist slim, grappig, succesvol of angstaanjagend te worden. En toch is het heel belangrijk om te weten waar het vandaan komt. Dat kan je als volgt proberen. Sluit je ogen en breng je aandacht naar dat gevoel in je lichaam. Want je lichaam heeft herinneringen die je geest allang is vergeten. Door stil te staan bij dat lichaamsdeel komen die herinneringen vanzelf weer boven. Misschien zie je hoe je vader de deur voor je neus dichtslaat omdat je hem iets wil vragen, of hoe je klasgenootjes je uitlachen en uitmaken voor lelijk en dik. Je begrijpt nu dat deze gevoelens er allang waren. Je partner heeft ze niet veroorzaakt. Zij heeft je boosheid dan ook niet verdiend.
Onderzoek nu welke situaties deze gevoelens oproepen. En soms is dit alleen maar een blik of een houding, een woord of geur die je terugvoert naar een donker verleden. Ken je ‘red flags’. Schrijf ze op en deel ze met je partner.
Spreek nu een samen een code af, bijvoorbeeld een handgebaar, als je merkt dat de woede oploopt. Zo weten jullie beiden dat er een time-out ingelast moet worden. Gebruik deze time-out om woede te ontladen door middel van ademhalingsoefeningen, krachtwoorden en fysieke inspanning. Mindfulnessoefeningen op Youtube werken ook erg goed.
Beste mishandelaar, de weg terug uit geweld is pijnlijk lang. Je komt van heel ver. En waarschijnlijk kan je hier alle (professionele) hulp bij gebruiken. Zo ook om de relatie met je partner te herstellen. Waarschijnlijk heeft het geweld een enorme deuk in jullie vertrouwensband geslagen. Dit zal moeten helen. Met intensieve begeleiding. Die niet zomaar geboden kan worden. Daarom wil ik je vragen deze brief regelmatig te lezen en de oefeningen eigen te maken. Je bent het waard!
Kom naar theatershow “Dichterbij”. De magische productie over de liefde die met niets te vergelijken is.
Jij wilt dolgraag die diepe verbondenheid voelen met je geliefde. Elkaar écht begrijpen. Liefdevol communiceren. Gewoon plezier hebben met elkaar.
Welkom bij ‘Dichterbij’. De veelgeprezen theatershow die al tienduizenden (!) stellen én singles heeft geholpen aan die mooie relatie. Waar psychologen en theatermakers 6 jaar aan hebben gewerkt. Zodat jij als nooit tevoren ervaart hoe je de liefde krijgt waarnaar je verlangt. Tijdens een prachtige avond uit in het theater.
Herkenbaar, hilarisch en ontroerend… Een frisse wind door theaterland. Met wie ga jij?
BLIJF OOK OP DE HOOGTE
Wil je vaker relatietips ontvangen? Kom erbij!